ਤੁਰਨ ਦੀ ਜਾਚ

ਮੈਂ
ਤੁਰਦਾ ਹਾਂ ਬਾਹਰ
ਤੇ ਤੱਕਦਾ ਹਾਂ ਅੰਦਰ

ਮੈਂ
ਤੁਰਦਾ ਹਾਂ ਅੰਦਰ
ਤੇ ਭਟਕਦਾ ਹਾਂ ਬਾਹਰ

ਇੱਕ ਉਮਰ ਲੰਘ ਚੱਲੀ ਹੈ
ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਤੁਰਨ ਦੀ
ਜਾਚ ਨਹੀਂ ਆਈ |

ਚਾਨਣ

ਬੱਚੇ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ
ਜਗਦਾ ਹੋਇਆ ਦੀਵਾ ਵੇਖ
ਫਕੀਰ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ -
ਚਾਨਣ ਕਿੱਥੋਂ ਆਇਆ ?

ਬੱਚੇ ਨੇ ਫੂਕ ਮਾਰ
ਦੀਵਾ ਬੁਝਾ ਕੇ ਆਖਿਆ -
ਜਿੱਧਰ ਇਹ ਚਲਾ ਗਿਆ

ਫਕੀਰ ਸਮਝ ਗਿਆ
ਕਿ ਹਰ ਇੱਕ ਸਵਾਲ ਦਾ ਜਵਾਬ
ਬਹਿਸ ਵਿੱਚੋਂ ਹੀ ਜਨਮ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦਾ |

ਵਿਦਵਾਨ

ਦੀਵਾ ਬਾਲ ਕੇ
ਪੁਸਤਕ ਲੱਭੀ
ਰੈਣ ਵਿਹਾਈ

ਉਮਰ ਗਵਾਈ
ਕੁਝ ਹੱਥ ਨਾ ਆਇਆ
ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਚਾਨਣ ਦੇ
ਅਰਥ ਕਰਦਿਆਂ |

ਯਾਦ

ਅੱਜ ਦਿਨ ਭਰ ਤੇਰੀ ਯਾਦ
ਇਸ ਤਰਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਰਹੀ
ਜਿਵੇਂ ਕਾਲ-ਕੋਠੜੀ ਦੀ ਭੂਰੀ
ਉਦਾਸ ਖਿੜਕੀ ਦੇ ਪਰੇ
ਬਸੰਤ ਦੀ ਸੁਨਹਿਰੀ ਧੁੱਪ ਵਿੱਚ
ਖਿੜਿਆ ਹੋਇਆ ਗੁਲਾਬ

ਰਿਸ਼ਤਾ

ਚੰਨ ਭਾਵੇਂ
ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਦੂਰ ਹੋਵੇ
ਉਹ ਨਦੀ ਦੀ
ਗੋਦ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ

ਅਸੀਸ

ਬਿਖੜਾ ਰਸਤਾ
ਔਝੜ ਪੈਂਡਾ
ਹਨੇਰੀਆਂ ਰਾਤਾਂ
ਸੌ ਸੱਪ-ਸਲੂਟੀ
ਲੱਖਾਂ ਡਰ-ਭਉ
ਤੇ ਦੂਰ ਹੈ ਮੰਜ਼ਿਲ

ਪਰ ਪੁੱਤਰ,
ਆਹ ਲੈ ਦੀਵਾ
ਆਹ ਲੈ ਬੱਤੀ
ਤੇ ਜਿਊਣ ਜੋਗਿਆ,
ਚਿਣਗ ਆਪਣੇ
ਅੰਦਰ ਦੀ ਬਾਲ ਲਵੀਂ !

ਕਵਿਤਾ

ਮੈਂ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ
ਸੁੱਕੇ ਹੋਏ ਪੱਤੇ ਵਿੱਚੋਂ
ਝਾਕਦੀਆਂ ਹਰੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ ਵਰਗੀ

ਪਰ ਜੋ ਇੱਕ ਸੰਘਣਾ ਸੁਹਾਵਨਾ
'ਤੇ ਹਰਿਆ ਭਰਿਆ ਬਿਰਖ
ਇਸ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਦੀਹਦਾ
ਉਹਦਾ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ !!!